Οι δυο ομάδες που κατέλαβαν τις δυο πρώτες θέσεις της βαθμολογίας έδειξαν ότι είναι οι καλύτερες και δικαίως βρίσκονται σε αυτές τις θέσεις. Στο παιχνίδι τώρα υπήρχε πολύ μεγάλο πάθος και ιδιαίτερη δύναμη σε ένα πολύ επικίνδυνο αγωνιστικό χώρο, κάτι που δεν επέτρεψε πολύ ποιότητα, αφού το δυσκολότερο ήταν να μην γλιστράς. Το πρώτο ημίχρονο πέρασε χωρίς ευκαιρίες, αλλά με πολλά φάουλ και προσπάθεια να επιβληθεί η μια ομάδα της άλλης. Στο δεύτερο ημίχρονο το Θ.Ο.Ι. ήταν καλύτερο σε κυκλοφορία και κατοχή, πιέζοντας πολύ τον αντίπαλο, που ήθελε να κρατήσει το αποτέλεσμα ανόδου. Θα μπορούσε να δημιουργηθεί σκορ σε καθαρές ευκαιρίες του Μάρη, του Σωτήρογλου, του Καπαρτή και Δημητρίου ενώ ο ΑΣΙΛ ήταν πολύ επικίνδυνος στις αντεπιθέσεις με τον Πιταρρά. Τελικά κανείς δεν κατάφερε να σκοράρει και το τελικό αποτέλεσμα βρήκε και τις δυο ομάδες να πανηγυρίζουν την άξια άνοδό τους.

Η ομάδα μας παρέμεινε για 18^η αγωνιστική αήττητη έχοντας κρατήσει το μηδέν σε 13 από τα 23 παιχνίδια της, ένα χαρακτηριστικό στατιστικό της πορείας μας. Όταν σε ένα ποσοστό 60% των αγώνων δεν δέχεσαι τέρμα τότε έχεις σίγουρα πετύχει τους στόχους σου και όταν ειδικά το αντίθετο, να μην σκοράρεις δηλαδή, έχει συμβεί σε μόλις τέσσερα παιχνίδια τότε φαίνεται ο λόγος ανωτερότητας σου στο πρωτάθλημα.